Er zijn momenten dat ik mijn moedergevoel uit moet schakelen en als professional ga reageren op ons temperamentje.
Afgelopen week was er weer eentje van angsten. Nieuwe situaties dienden zich aan, ze vond het té spannend en hoefde dus van mij niet deel te nemen aan een activiteit. Na een aantal dagen begon ik het toch wel fijn te vinden wanneer zij, net als haar zusje, ook mee ging doen.
Mijn moederhart vertelde mij dat ze het wel fijn moest hebben, dat ze geen dingen hoefde te doen die zij absoluut niet wilde doen. Dit zou haar tenslotte verdriet doen.
Mijn professionalhart vertelde mij dat ik haar er naar toe moest laten gaan. Dit zou ik tenslotte andere ouders ook adviseren.
Het zou goed voor haar zijn, ze leert ervan. Het kan haar zelfvertrouwen vergroten.
Ik heb haar dus gedwongen om te gaan en ze heeft 2 fantastische dagen gehad!
Had ik het nu maar eerder gedaan! Ik weet namelijk dat haar brein met stress reageert wanneer ze in een nieuwe situatie terecht komt waar ze geen invloed op heeft (een logisch gevolg vanuit haar geboortepatroon).Het is onze taak als ouders om het brein van onze temperamentjes te leren dat stress en angst niet nodig zijn.
Ik heb weer veel geleerd! In ieder geval om mijn moederhart af en toe even zachter te zetten en over te schakelen naar mijn professionalhart.