Mopperend op haar zusje fietst ons temperamentje zuchtend achter haar aan, het gaat haar namelijk niet snel genoeg en niet zoals zij het had bedacht.
Tijdens deze fietstochtje mag onze jongste namelijk voorop fietsen en bepalen waar de route langs gaat. Dit is lastig voor ons temperamentje. Zij vindt het heel normaal dat zij voorop fietst en het tempo en de route bepaald.
Dit is niet alleen tijdens fietstochtjes zo, maar ook tijdens de alledaagse dingen. Het liefste regelt ze alles in huis: wie er als eerste onder de douche mag, wat en wanneer er gespeeld wordt, wat er gegeten wordt. Dit geeft haar zekerheid, het gaat dan precies zoals zij wil en dan staat ze dus ook niet voor verrassingen. Dit gedrag komt ook weer voort vanuit haar geboortepatroon.
Tijdens onze fietstocht moet ze zich continu aanpassen. En dit vindt ze enorm lastig. Toch heeft ze ook genoten van het fietsen, ze wilde nog wel verder fietsen zei ze. En dat snap ik wel: bewegen is fijn! Het geeft de balans tussen in- en ontspanning.
Wat ik hiervan heb geleerd? Ik laat ons temperamentje vaker achteraan. Haar zusje mag leren om te leiden. Duidelijk zeggen welke kant ze op wil, zowel op de fiets als in het dagelijks leven.