Angst

Ken je dat? Van die stemmetjes in je hoofd die zeggen dat het jou toch niet lukt, dat je het niet kan, dat jouw dromen toch geen werkelijkheid worden? Ik ken ze namelijk wel! Die stemmen kunnen mij blokkeren, zorgen dat ik ergens niet aan begin of het juist niet afmaak. Want wie zou er nou iets van mij willen leren? Er zijn toch anderen die veel meer kennis hebben? Die het beter voor elkaar hebben? 

Ik zie dat kinderen ook stemmetjes in hun hoofd hebben, de lesstof is toch te moeilijk, ik ben niet zo mooi als de anderen, ik heb het nog nooit gedaan dus ik kan het vast niet. 

Iedereen reageert anders op deze stemmetjes. Waar de ene blokkeert en niks meer doet, kan de andere compleet in paniek raken, boos worden en verdrietig zijn. Je raakt er van in de war, net als het kleurenmonster. Helder nadenken lukt dan niet meer. 

Je hebt dan iemand nodig die jou weer terughaalt naar de realiteit. Maar ook iemand die jouw gevoelens serieus neemt. Die stemmetjes zijn er nou eenmaal en ze kunnen heel hard en geloofwaardig praten. 

Het is fijn wanneer iemand jou naar het hier en nu brengt. Jouw brein mag weer naar de ontspan-stand zodat nadenken ook makkelijker wordt. 

Wanneer iemand in paniek is, kan de aanpak verschillend zijn. De een moet je even met rust laten, terwijl de ander het nodig heeft om met aanraking tot rust gebracht kan worden. Het kan zijn dat aanraking juist averechts werkt. Wat werkt bij jou kind? Hoe krijg jij jouw kind uit een angst-aanval? Hoe zorg jij dat de stemmetjes niet de overhand krijgen?