Doe normaal!

‘Doe normaal!’ hoor ik een moeder tegen haar kind zeggen. Ik sta in het andere gangpad van de supermarkt en hoor de frustratie in de stem van moeder. Ze is er duidelijk klaar mee. Haar stem klinkt luider dan waarschijnlijk haar bedoeling is. Terwijl ik nog een paar boodschappen in mijn karretje leg, kom ik in het gangpad waar ik moeder en zoon tref. Zoonlief staat met een zak snoep in zijn handen. ‘Ik wil deze!’ schreeuwt hij. Moeder kijkt mij hulpeloos aan. Ze is in staat om toe te geven aan haar zoon om een drama te voorkomen. Ze sist hem nog een keer toe: ‘Doe nou eens normaal!’

Mama is moe

Ik raak in gesprek met moeder en zij vertelt mij dat ze hoofdpijn heeft en moe is. Moeder vertelt dat ze blij is wanneer hij weer naar school kan. De juf is ziek en er is geen vervanging. Hij heeft baat bij duidelijkheid en structuur. Thuis is er altijd minder structuur dan op school. Boodschappen doen met haar zoon loopt vaak uit op een drama. Er is vaak sprake van een driftbui midden in de winkel. Het voelt alsof alle andere klanten naar haar kijken en denken dat ze de opvoeding niet aan kan.

 

Volgens mij hebben wij allemaal wel eens in zo’n situatie gestaan. Je wilt het pedagogisch oplossen, met engelengeduld. Helaas lukt dat niet altijd, omdat jouw eigen emoties en lichamelijke toestand ook meespelen. Wanneer jij moe bent heb je nu eenmaal een korter lontje en roep je sneller: ‘Doe normaal!’

Wat is normaal?

Weet jouw kind wat normaal is? Bij de opvoeding van kinderen leer je hen waarden en normen aan. Die zijn bij iedereen weer anders. Zo kan het bij het ene gezin normaal zijn om de ouders bij de voornaam te noemen, terwijl dit bij het andere gezin absoluut niet kan. Wat is dan normaal?

 

Wanneer jij tegen jouw kind zegt: ‘Doe normaal!’ Dan wil je dat hij aan jouw verwachtingen voldoet. Jij wilt dat hij luistert en zonder boos te worden die zak snoep teruglegt. Een kind weet niet uit zichzelf wat normaal is. Het is de taak van ouders om dit mee te geven tijdens de opvoeding.

 

Benoem in het vervolg wat jouw verwachtingen zijn. Vertel welk gedrag jij van jouw kind wil zien. Wil je dat hij rustig praat? Zeg dat dan. Wil je dat hij bij jou blijft in de supermarkt? Zeg dat dan. Alleen dan kan jouw kind zijn gedrag aanpassen. Want het woord ‘normaal’ is voor kinderen niet duidelijk. 

Aandacht

Moeder vertelt zoonlief dat hij thuis een snoepje krijgt. En zodra de boodschappen opgeruimd zijn mag hij een spelletje uitzoeken om samen te spelen. Zijn gezicht klaart op, hij legt de zak snoep terug en loopt met moeder mee om snel de rest van de boodschappen te doen. Hoe eerder ze thuis zijn, hoe eerder het spelletje samen gespeeld kan worden. Het ging hier dus niet om de snoep, maar om de aandacht.

 

Terwijl ik de rest van mijn boodschappen doe denk ik na over de taal die wij spreken tegen onze kinderen. Hoe duidelijk ben ik in mijn taal? Weten mijn kinderen wat ik van hun verwacht? Hoe is dat bij jou? Let de komende dagen eens op jouw taal: hoe duidelijk ben jij? Laat hieronder een berichtje of stuur een mail via de website www.mijnverrekijker.nl

Reactie schrijven

Commentaren: 0